19/09/2010: Andasibe - Op zoek naar 'babakoto'

Goed geslapen en ik voel mij terug ok. Nog geen 100% maar dat komt wel na een stevig ontbijtje. Joke is nog ziek en heeft nog hoge koorts. Dat wordt pillen slikken! We zien wel na de wandeling hoe het verder moet. Samen met de zwarte boskabouter, die ik toch wel een heerlijke vent vind, gaan we naar het Analamazaotra-park op zoek naar de Indri-Indri of 'babakoto' zoals ze in het Malagasisch zeggen. Dit is de grootste lemurensoort en heeft een heel kenmerkende schreeuw die we spijtig genoeg niet gehoord hebben. We lopen eerst een stukje langs de openbare weg en zien toch al onmiddellijk een roofvogel en enkele mooie planten. Na het registreren in het park zien we de grootste kameleon soort die er is namelijk de Parsons Cameleon. Een uniek foto moment natuurlijk.

Parsons Cameleon

Niet lang daarna zien we de 'giraffe necked weevle', een kleine kever met een hele lange nek. Daarna zien we een lemuren familie, enkele mooie vogels en leaftailed gekko's. Een beetje later krijgen we het sein dat een spotter de Indri's opgemerkt heeft. Door dik regenwoud banen we onze weg naar 'babakoto'. Het is een kleine groep Indri's die we zien en het zijn inderdaad indrukwekkende diertjes. Op een bepaald moment kunnen we ze zelf naderen tot op pakweg 2 meter. Ik heb er geen flauw benul van hoeveel foto's er werden getrokken maar het waren er gigantisch veel. Voila, de reis was geslaagd, we hebben babakoto gezien en bijna gevoeld.

Indri Indri of Babakoto

 Ik keerde snel terug om te zien hoe het met Joke was gesteld. Niet echt beter vandaar dat ik de dokter liet optrommelen want zo kon het niet verder natuurlijk. Koen voelde zich ondertussen al wat beter. Na onze wandeling was het dan tijd voor onze internationale basketbal-wedstrijd. België tegen Andasibe. Met onze vlag voorop begaven we ons naar de arena waar we die zwartjes eens zouden leren basketten. Eenmaal aangekomen, moesten we toch even slikken. Daar stond onze tegenstander
in vol geel basketbal-ornaat. Dit was eigenlijk een echt team, dat waarschijnlijk wekelijks 5 keer trainde. Wie dacht dat we tegen de broertjes van onze kleine zwarte boskabouter zouden spelen had het mis. Er volgde een officiële ceremonie met overhandiging van de vlaggen en kleine speech van de burgemeester waarna de wedstrijd begon. In een mum van tijd stond het 12-0...niet voor ons natuurlijk. Maar we scoorden toch wel
af en toe een paar punten. Na 4 speelhelften eindigde de wedstrijd op 47-22 in het voordeel van Andasibe. Maar we konden de arena verlaten met opgeheven hoofd. We hadden het tenminste gedurfd en zijn strijdend ten onder gegaan.

Horen zien en zwijgen

's Avonds terug gaan eten in de slaapkamer van Christin's zus, geluisterd naar 'Hey Jude' gezongen door Christin's broer, wiens stem geleek op een castraat-stem maar waar bij de castratie waarschijnlijk een deel verkeerd gelopen was doordat de lokale medicijnman te diep in de ogen keek van de assisterende verpleegster en te weinig oog had voor 'Rionel Litchie's' ballen. Daarna nog wat te wild staan dansen waardoor de halve huisraad op de vloer viel. De dokter had ondertussen bij Joke een diagnose gesteld en blijkbaar had ze een over andere allergie opgelopen. Spijtig dat ze babakoto niet in de ogen kon kijken. Ze was anders op slag genezen geweest.Maar het was weer een fijne dag die ik afsloot met een THB'tje op het binnekoertje van de guesthouse...