18/09/2010: Antsirabe-Andasibe

Vandaag terug een lange rit voor de boeg. Een bochtig parcours leidt ons via Antananarivo naar Andasibe.
Een tocht van om en bij de 6 uur. Het lekkere eten van gisterenavond in Arche bleek precies toch niet zo proper geweest te zijn. De helft van de groep heeft last van de darmen. Gert en Joke zijn er het slechtst aan toe want zij maken koorts. Koen zijn darmen en maag zijn ook rijp voor de schroothoop maar die laat ze ook niet rusten hé. Alles blijft die gewoon verder eten. Het zal wel overgaan zegt die dan???
Maar ook ik voel mij niet zo super vandaag. Ik voel mij kotsmisselijk en met het bochtige parcours is dit voorwaar geen sinecure. In mijn darmen woedt er een ware veldslag en ik durf in het busje dan ook geen enkel 'scheetje' te laten uit schrik dat de rest van de groep vergast zou worden. Inhouden is de boodschap en bij elke tussenstop de gashendel open :-)
Af en toe moeten we halt houden om Gert wat op krachten te laten komen. Het is stil in het busje en ik heb ook niet echt zin in hoogdravende discussies. Het enige wat ik eigenlijk wil op dit moment is liggen in een zetel of bed met rondom mij 7 Vestaalse maagden om mij op te kikkeren.
Even voorbij Antananarivo houden we halt voor onze traditionele middaglunch met frans 'lucht'brood, tomaten, komkommers, la vache qui rit for ever, bananen... Ik hou het deze middag op een broodje banaan. Gert is ondertussen beter geworden en we wisselen eens af zodat ik vooraan plaats neem. Na de lunch is het nog ongeveer 2,5 uur rijden naar Andasibe.Het landschap verandert ook weer. De begroeiing wordt dichter en groener want we gaan terug richting regenwoud. Rond 16.00u komen we aan in Andasibe en nemen we onze intrek in het guesthouse van Mitsinjo.
We worden er verwelkomd door de president himself met wie ik al heel wat gemaild had. Ik dacht, een president van zo'n organisatie, dat zal wel een impossant figuur zijn. Niks daarvan. Ik maakte kennis met een kleine zwarte boskabouter die luistert naar de naam 'Christin'. Terwijl de groep zich installeert zit ik samen
met mijn zwarte smurf en overlopen we het programma voor de volgende dagen. In Andasibe zijn er blijkbaar ook weinig of geen restaurants dus we gaan eten bij de zus van Paulus, eh sorry Christin.
Als we daar aankomen, blijkt dit gewoon de living - slaapkamer te zijn van de kabouterfamilie. Tof en eens wat anders dan een restaurant. Ook hier doen ze weer ongelooflijk hun best en bereidden ze de maaltijd met liefde. Tijdens de maaltijd ontpopt Christin zich tot een ware muziek-smurf en begint hij hoempapamuziek op een elektrische piano te spelen. Na het eten komt de rest van de familie er bij zitten en speelt zwarte muzieksmurf nog wat lokale deuntjes. Dit zet de grootmoedersmurf aan om te beginnen dansen. Deze vriendelijke kranige zestiger heeft alle looks van wat een grootmoeder moet hebben. Ze is lief, attent en de kleinkinderen hangen aan haar rokken. Vertederend moment dat ook - wie anders - ons 'kleine' (nee, niet de zwarte president smurf)  inspireert om samen met de oma een danspasje te wagen.
Ik voel mij nog niet 100% en anderen ook niet waardoor we vanavond vroeg onder de wol kruipen. Ons Joke haar koorts gaat ondertussen  de hoogte in en dat baart me een beetje zorgen. Koen ligt ook in de lappenmand en maakt ook lichte koorts. Maar morgen een nieuwe dag en dan zien we wel terug verder.