08/09/2010: Ifaty - Ranohira

Vandaag de eerste verbindingsrit. Onze chauffeur Antoine is keurig op tijd aan ons hotel. Ik maak een aantal afspraken met hem en ga dan nog eens langs het strand. De twee jonge verkoopsters staan er reeds en proberen me nog vlug een kransje aan te smeren. Dit kost eigenlijk niks maar ik kan toch niet van iedereen kopen. Dit is soms wel lastig. Je ziet bedelaars, mensen die amper nog mens zijn,maar je kan niet helpen want dan moet je er duizenden helpen. Tja, reizen...

landschap op weg naar Ranohira

Hop weg van Ifaty met ons busje van Madaconnection. De weg is enorm slecht tot Tuléar waar we onze eerste piknik aanschaffen: frans brood, tomaten, ananas, bananen, water en natuurlijk 'la vache qui rit'. Om het kwartier moeten we stoppen voor een politiecontrole die eigenlijk niks voorstelt maar ja, ze moeten werken hé. 's Ochtens hebben we lichte regen en zijn de temperaturen aan de frisse kant. Maar naarmate we vorderen, stijgen ook de temperaturen. Net zoals de temperaturen veranderen, verandert ook maar weer steeds het landschap. We rijden door wijdse vlaktes, met de mooiste kleurschakeringen en hier en daar zie je een paar huisjes staan.

ons busje voor 11 dagen

's Middags stoppen we langs de weg om onze piknik op te eten. Plots staat daar een zwarte man ons aan te staren. Uit het niets was hij verschijnen en hij had slechts oog voor mijn fleece. Hij kreeg een appelsien en tomaat van ons maar had natuurlijk liever de fleece gekregen.
Na de middag was het nog ongeveer 3 uur rijden tot in Ranohira. De locatie waar we sliepen was heel mooi met uitzicht op het park Isalo NP. De zonsondergang zorgde voor de mooiste kleurschakeringen.
We verdeelden ons over de verschillende huisjes en de eerste zieke was een feit. Wim voelde zich ongesteld en had lichte koorts. Morgen zien we wel verder. Het is een taaie.

zicht op Isalo National Park