07/09/2010: Ifaty - piroguetocht & Reniala Reserve

We sliepen in een mooie lokatie pal aan het strand van Ifaty. Iedereen uitgeslapen en we waren klaar voor onze eerste activiteiten. Eerst deden we met enkele lokale vissers een piroguetocht op zee naar een snorkelplaats. Dit was niet het snorkelparadijs zoals je dat hebt in de Rode Zee of op Zanzibar maar het was toch de moeite waard. Er zaten enkele zeer mooie vissen en ook het koraal mocht gezien worden. Alleen spijtig dat de zee zeer ondiep was daar waardoor je dikwijsl met je voeten het koraal raakte. Dit zal beter moeten worden beschermd of er blijft binnen een paar jaar niets van over.

Pirogue

Na het snorkelen keerden we terug naar het dorp Ifaty dat we bezochtten. Ifaty is ook een aaneenschakeling van hutten en lemen huisjes zonder deftige wegen. Alleen stof en veel zand. Als het hier regent, verandert dit dorp in een modderpoel met alle (cholera-) gevolgen vandien.Tja, het land van Babakota moet nog veel realiseren. Maar overal waar we kwamen, kregen we gratis 'bonjour vazaha' en een lach er bovenop. Geen roeste nagel om aan hun zwarte gat te scharten maar vriendelijkheid alom. I love Madagascar. Aan elk huisje was wel iets te koop. Sommigen verkochten drie tomaten, anderen dan weer twee wortelen, anderen verkochten niets en zaten er gewoon te zitten zoals ze dat waarschijnlijk elke dag deden. God schiep de dag en zij zaten hem door. Zitten en staren, staren naar ik weet niet wat maar toch 'bonjour madame' of 'bonjour monsieur'. Als we eenmaal voorbij waren staarden ze verder tot de dag overging in de nacht...

Ifaty-village

Na ons dorpswandeling maakten de vissers een overheerlijke visbbq voor ons klaar met afrikaanse traagheid maar lekker was, zeer lekker en vooral het was met veel liefde klaargemaakt. Rondom ons zaten de verkopers ons op te wachten in de hoop hun slag te slaan en ons wat kettinkjes, beeldjes of steentjes te verkopen. Vandaag zouden ze rijk worden want die 'vazaha' hebben geld genoeg en zullen wel kopen. Maar nee, we kopen niet want overal waar we komen moeten we dit kopen of zouden we dit moeten kopen maar zo werkt het niet. Twee kilometer volgen ze ons met steeds maar een lagere prijs en toch kopen we niet want we hebben dit al allemaal. Ook vandaag worden ze niet rijk... Morgen proberen ze opnieuw en ook overmorgen in de hoop ooit rijk te worden. Gelukkig hebben ze nog hoop. Hoop is hun rijkdom.

visbarbeque op strand van Ifaty

In de namiddag bezoeken we dan met de zébu-kar het baobabpark: Reniala Reserve. Een prachtig park met heel wat indrukwekkende baobabs of reniala in het malagasy. Een zeer interessante rondleiding leverde heel wat mooie foto's op.

's Avonds gingen we eten in het dorp bij 'Chez Freddy' en nadien naar de lokale danstent. De eerste die op de dansvloer stond was ons Elke. Lang kon ik ook niet wachten en na een tijdje stond zowat het ganse café in lichterlaaie met dansende vazaha en heupwiegende zwartjes. Ambiance op en top en Gert moesten we bijna achterlaten maar de tegenpartij vroeg gelukkig teveel zébu's :-)
Een geslaagde avond moest worden afgesloten want morgen stond de eerste transportdag op het programma.