06/09/2010: Antananarivo - Tuléar - Ifaty

Onze vlucht verliep prima en we kwamen op tijd aan in 'the red one", de bijnaam van Antananarivo of ook kortweg Tana. We hadden slechts een uur tijd om onze connectievlucht te halen naar de 'white one' (bijnaam) van Tuléar. Maar blijkbaar was deze vlucht gecancelled en verlaat naar 09.45u. Hopelijk was dit geen voorbode van te  verwachtten problemen op reis. Om naar het centrum van Tana te gaan was het te ver, dus bleven we maar op de luchthaven hangen en namen dan in de coffeeshop ons eerste Malagasy-ontbijt: koffiekoeken met koffie en/of frisdrank. Nadien gingen we buiten wat frisse luchthalen en begonnen er enkelen 'chinees voetbal' te spelen om de tijd te doden.

lokale medewerkers 'Honko'

Uiteindelijk vertrokken we dan op het geplande uur richting Tuléar waar Benjamin De Ridder ons stond op te wachten. Benjamin stond aan het hoofd van een project 'Honko' dat instond voor de herinplanting van Mangrovebos langsheen de zuidwestkust van Madagascar. Honko is trouwens het Malagasy voor mangrove. Onze rit er naartoe was al een eerste confrontatie met de staat van de wegen weg van de RN7 - de hoofdweg die Madagascar doorsnijdt. De weg was niets meer dan stenen, kuilen en tonnen zand waar je een stevige 4x4 voor nodig had. We werden ook al onmiddellijk geconfronteerd met de armoede. Madagascar is nu eenmaal een van de armste landen ter wereld. Na aanschaf van onze eerste piknik reden we dan door naar Benjamins project. Een paar locals die werden getraind door het project verschaften ons uitleg over de verschillende soorten mangroves die er werden aangeplant. En zo werden wij de eerste Joker-groep die zijn eigen (kleine) mangrovebos heeft aangeplant in Madagascar. Binnen een paar jaar moeten we terug om te kijken hoe het is uitgegroeid.

het eerste Joker mangrove bos

Na onze mangrove-ervaring werden we rondgeleid in het dorpje Ambondrolava (het dorp van de reedcutters) waar Honko was gevestigd. De mensen leefden er in schamele hutjes op een zee van zand. Onvoorstelbaar dat dit nog kan anno 2010 maar dit was nu eenmaal de werkelijkheid. Veel hadden ze niet maar ongelukkig zagen ze er niet uit. Wie wilde kon zich door de vrouwen laten schminken. Dit schminken was eigenlijk bedoeld voor vrouwen die net bevallen waren. Je moet niet vragen wie van de groep zich liet schminken, inderdaad, ons 'kleine'. Wel profileerde Elke zich meteen als iemand met oog voor de mensen. Onmiddellijk had ze contact met hen. Dit beloofde voor de rest van de reis.

Ambondrolava - dorp van 'reedcutters'

We waren moe van de warme reis maar dit dorpbezoek zorgde al onmiddellijk voor de juiste toon van de reis. Ook het mangroveproject vond ik de moeite.
Nadien was het nog ongeveer anderhalf uur rijden naar Ifaty, onze verblijfplaats over een zeer slechte weg. Zou onze chauffeur morgen hier met zijn busje geraken? We zien wel.
's Avonds werden we vergast op één van onze heerlijkste (vismaaltijden) van de reis. De eerste Rhum Arrangé werd gedronken en ook de eerste THB's- het lokale Three Horses Beer.
De reis was begonnen!