12/09/2010: Pic Boby

De nacht was kort geweest maar toch was ik er klaar voor. Met Koen tot de laatste man blijven zitten en u bij de eerste om op te staan. Pic Boby here we come! Iedereen had er blijkbaar zin want ik moest niet echt iemand gaan wekken. Blijkbaar had iedereen niet zoveel geslapen maar dat heb je altijd wanneer je de dag nadien een topje moet overwinnen.

De tocht naar de top was ongeveer drie uur en dan drie uur terug. Dus we waren toch ongeveer 6 uur onderweg. Een stevige maaltijd had ik dus wel nodig. Het verbaasde mij dat sommigen zo weinig aten wetende dat ze zes uur zouden moeten stappen. Om 06.00u vertrokken we. De nevels omhelsden de bergen nog en de opkomende zon zorgde voor mooi lichtspel tussen de nevels. Spijtig genoeg haakte Ann al vlug af. Ze is niet zo gesteld op topjes blijkbaar en ik accepteer dan ook haar keuze om achter te blijven. Ik was samen met Joël bij haar gebleven en we hadden een achterstandje in te lopen op de rest. Amai, diene pee kon stappen. Die sprong bijna naar omhoog. En ik daarachter.

 Toen we bij de rest kwamen, waren er al een paar die terug hun grenzen aan het verleggen waren maar toch bleven doorbijten. Het deed deugd Joke te horen zeggen: "amai ik ben hier wel mijn grenzen aan het verleggen" en toen keek ze mij aan met een blik van 'gij zijt er hier wel de schuld van he begeleiderken dat ik hier zo afzie' maar ze gaf geen krimp en geraakte boven. I love Joke(r). Ook Katja moest hier en daar eens stoppen. Ik vroeg haar om haar rugzak over te nemen maar nee, lekker afzien en recht naar de top. I love Katj(e)a(s) die je niet zonder handschoenen moet aanpakken.
's Morgens hadden Wim en ik ons nog van onze beste kant laten zien door beide meisjes hun blaren in te pakken. Onze beloning was dat ze boven geraakt waren. Iedereen kwam boven! Wij waren de eerste Jokergroep die deze  berg bedwong. Danny was ook content want hij pakt op reis ook graag zijn topje mee. Zo hebben we ze graag natuurlijk. Mijn natte droom was ten einde. We waren op de top!

Zicht vanop Pic Boby op de vallei

De grenzen waren verlegd en daarvoor doen we het. Afzien en ondertussen genieten. Heb ik nog zo'n dingen in petto? Misschien wel maar das voor later. Op de top zaten we boven de wolken wat toch een apart zicht geeft. Na de nodige fotoshoots moesten we op onze stappen terugkeren en afdalen is toch altijd lastiger dan opgaan vind ik. Zeker wanneer je trapsgewijs naar beneden moet. En wat raar is, is dat de tijd die je nodig hebt om af te dalen ongeveer gelijk is aan de tijd die je nodig hebt om de berg te bedwingen. In het terugkeren kwam de zon terug nadrukkelijker op het voorplan wat de laatste kilometers toch wel lastig maakte. Maar de omgeving maakte veel schoon.

De eerste Jokergroep op top van 'Pic Boby'

De bergen tekenden zich prachtig af tegen de blauwe lucht.
De King en Queen waren onze getuigen van deze mooie tocht. Rond 13.00u waren we terug in kamp en kregen we nog een maaltijd. Daarna was het tijd voor afscheid van de dragers en gidsen. Ik bedankte iedereen voor het fantastische werk. Nadien volgde nog een afscheidswoord van Joël. Zijn woorden kleefden aan mijn ribben. Ze sneden mij door merg en been en ik moest eerlijk waar een traan onderdrukken en ik zag dat er ook een rivier door de ogen van Elke stroomde. Ik heb al het een en ander meegemaakt en uiteindelijk waren we met de gidsen en dragers slechts anderhalve dag samen maar de woorden die Joël sprak waren zo eerlijk en zo oprecht dat ze mij voor de rest van mijn dagen zullen bijblijven. Een kerel zoals je die maar weinig tegenkomt. Een kerel die je 'te' weinig tegenkomt. Bedankt Joël, 'vous êtes pour toujours dans mon coeur'.

Me and 'Joël'

Aan de parking, waar de jeeps ons opwachtten, keek ik hem aan en nam afscheid en ik keerde mij om want ik had een krop in de keel. Daarvoor reis ik, daarvoor neem ik mensen mee op reis, dit maakt reizen zo mooi.
Schoonheid en verdriet, hand in hand.
De terugrit duurde terug een drietal uur. Eenmaal aangekomen in 'Aux Bougainvillées' was het rust! Morgen krijgt iedereen een halve dag rust. Niet alleen om te bekomen maar af en toe heb je daar eens nood aan als je met een groep reist.
Pic Boby was beklommen! Driewerf hoera en drie dikke THB's! I love Ambalavao.