25/09/2010: Antananarivo

Na een heerlijk ontbijt maakten we ons klaar voor de laatste dag van een schitterende reis. Eerst gingen we naar 'le marché artisanale'. Het was tijd voor 'hop hop & shop till you drop'. Dat wat een gemiddelde malagasiër verdient op pakweg 5 jaar, verteerden wij op anderhalf uur. Alle gekheid op een stokje maar zo is het wel. Hopelijk worden deze centen die we uitgeven goed gebruikt en wordt er toch iemand beter van.
Le marché artisanale is eigenlijk een langgerekte aaneenschakeling van houten huisjes waar bijna overal hetzelfde wordt verkocht. Iedereen klampt je aan om toch maar te proberen iets te verkopen. Maar ja, je kan niet bij iedereen kopen. Allemaal komen ze naar u toe en zeggen ze soms 'mister, is today my lucky day?'. Meestal is het dan van 'sorry' of 'no thanks, I already have'. Voor de meesten is het nooit hun lucky day maar een dag zoals zovele dagen waarbij niks wordt verkocht. Maar geen nood, morgen zijn ze er weer voor alweer misschien 'hun lucky day'. Alleen God weet het.

de achterkant van 'le marché artisanale

Daarna naar het centrum van Tana dat allesbehalve een vriendelijke indruk op mij naliet. Gert werd zelfs bestolen waar iedereen bij stond. Upper town was nog het rustigst en het meest vriendelijke deel van de stad. Iedereen was ook moe en we hadden dan ook nog weinig zin om veel te doen. We verkenden nog de wijk Isoraka waar de beste restaurant zich situeerden. Wij reserveerden een tafel in 'Le Bistrot Zébu Original' voor ons afscheidsmaaltijd.

Antananarivo

We maakten nog enkele afspraken, maakten een balans op van de reis en deze helde over naar het positieve. Het was inderdaad een mooie reis geweest. Madagascar had alles gegeven wat het moest geven.
Ik was een tevreden begeleider van deze reis en van deze groep. Een paar mooie kado's werden mijn deel. Met een krop in de keel, net zoals toen Joël sprak, ging ik aan tafel en samen genoten we van de laatste malagasische maaltijd. De reis was ten einde. Met een uur vertraging trok de Boeing 737-300 zich van de grond en kliefde door het luchtruim richting Parijs. 11 uur had ik de tijd om de reis te overschaduwen en na te genieten. Genieten van fijne momenten zoals onze eerste dansnacht, de pint na de eerste wandeling in Isalo NP, de Diavolana tour en de nacht die er op volgde, de beklimming van Pic Boby, de 'fiets'tocht in Antsirabe, de ontmoeting met babakoto, Île aux Nattes, de vele vriendelijke malagasiërs, de kleine
zwarte boskabouter, de prachtige landschappen, de leuke babbels, de lange ritten, de speech van mijn vriend voor het leven Joël, het strand op ons paradijsje...
Dit alles was mogelijk dank zij jullie.
Bedankt Renild,
Bedankt Al...sorry Danny,
Bedankt Ann (van wie ik op het vliegtuig vernam wat haar favoriete standje was :-)
Bedankt Wim,
Bedankt Johan of is het Gert,
Bedankt Koen,
Bedankt Gert of is het Johan,
Bedankt Katja,
Bedankt Joke,
Bedankt Christophe,
en natuurlijk bedankt 'kleine' alias Elke
...bedankt Madagascar!

Christophe-Elke-Johan-Renild-Danny-Wim-Ann-Joke-Katja-Gert-Koen